بررسی رابطه ی سبک دلبستگی و شادکامی با رضایت زناشویی متأهلین ‏شاغل در بیمارستان خاتم الأنبیاء شهر تهران

هدف این پژوهش، بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی و شادکامی با رضایت زناشویی متأهلان شاغل است. جامعه‌ آماری مورد مطالعه کلیه کارکنان متأهل بیمارستان خاتم‌النبیای شهر تهران در سال 1389 است، که حداقل دارای یک فرزند بودند. حجم نمونه طبق اصول صحیح و علمی 257 نفر بودند که پس از حذف پرسش‌نامه‌های معیوب، 244 پرسش‌نامه باقیمانده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. منابع استفاده شده جهت استخراج اطلاعات مورد نیاز پژوهش عبارتند از: پرسش‌نامه استاندارد شده دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید، پرسش‌نامه استاندارد شده شادکامی آکسفورد (OHI) و پرسش‌نامه استاندارد شده رضایت زناشویی انریچ که پس از سنجش اعتبار و پایایی پرسشنامه ها، جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، نمودار و ...) و به منظور آزمون سؤال‌های پژوهش از آمار استنباطی (رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد: متغیرهای سبک دلبستگی و شادکامی سهم زیادی در تبیین رضایت‌مندی زناشویی دارند، بین سبک‌های دلبستگی و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد،‌ افراد شادکام از رضایت‌مندی زناشویی بالاتری بهره‌مند هستند، افراد با طبقه دلبستگی ایمن احساس شادکامی بالاتری نسبت به افراد با طبقه دلبستگی ناایمن دارند، سبک دلبستگی ایمن با رضایت زناشویی بالا و سبک‌های دلبستگی ناایمن با رضایت زناشویی پایین، رابطه معناداری دارند، مؤلفه‌های خلق مثبت و عزت نفس در شادکامی سهم بیشتری در تبیین رضایت زناشویی دارند.